Venus...

Venus...
...among the stars

Κυριακή 13 Ιουλίου 2008

"Τίποτα δεν γεμίζει απόλυτα την ύπαρξη"

Τάδε έφη ο συγγραφέας Θανάσης Χειμωνάς σε μία συνέντευξη που παραχώρησε στην City Press της 11ης Ιουλίου.Αφορισμός ή ρεαλισμός;
Ο Σαρτρ σίγουρα θα συμφωνούσε,θα προσυπόγραφε και θα επαύξανε.
Πιθανόν να αφαιρούσε και το "απόλυτα".
Αν και αντιπαθώ την μηδενιστική απαισιοδοξία του Σαρτρ οφείλω να ομολογήσω πως συμφωνώ με τον κο Χειμωνά.Ναι,πρόκειται για μία εύστοχη διαπίστωση που συνάδει με την προδήλως άπληστη κι αχόρταγη φύση του ανθρώπου.*
Όσον αφορά το κοντινό(;) μέλλον της ανθρωπότητας δηλώνω εξαιρετικά αισιόδοξος.
Όσοι κατάφεραν να "αποκωδικοποιήσουν" το τέλος του παρακάτω διηγήματος θα γνωρίζουν πως το μέλλον που έχω οραματιστεί δεν είναι απλώς φωτεινό μα υπέρλαμπρο.
Το πότε όμως θα έρθει αυτό το μέλλον,η στιγμή αυτή που ο Pierre Teilhard deChardin αποκάλεσε κάποτε Omega Point(Σημείο Ωμέγα), δεν είμαι βέβαια εις θέσιν να το γνωρίζω(για το πως έχω μια-δυο ιδέες).
Ίσως χρειαστεί να αγγίξουμε σαν είδος το απόλυτο ναδίρ πρώτα.
Ίσως κι όχι.
Το βέβαιον είναι πως έως τότε οι ψυχές μας,το Είναι μας,θα είναι όχι μόνο μισογεμάτες μα και διχασμένες :
ανάμεσα στην φιλία και τον έρωτα,ανάμεσα στις σκέψεις και τα συναισθήματα,ανάμεσα στην επιστήμη και την θρησκεία,ανάμεσα εν κατακλείδει στον θάνατο και την ζωή.
Όταν,κατά το όραμα του deChardin,"αποχαιρετήσουμε τις σάρκες μας",αυτά τα διχαστικά δίπολα θα ενωθούν.
Και τότε μόνο η ύπαρξή μας θα γεμίσει.Απόλυτα.

*Update-9/5/09

Όχι όχι,ποτέ δεν μου άρεσε πραγματικά ούτε με έβρισκε σύμφωνο αυτή η νύξη περί απληστείας,δεν ξέρω πως μου βγήκε..Πιστεύω απλώς πώς η ανθρώπινη φύση είναι ατελής. Μια δόκιμη ποιητική παρομοίωση θα ήταν πως είμαστε όλοι άγγελοι με ένα φτερό.Ώσπου να αποκτήσουμε δυο φτερά μας είναι αδύνατον να "πετάξουμε".Και η ύπαρξή μας θα γεμίσει πραγματικά μόνο τότε,όταν "πετάξουμε" ψηλά δυο-δυο..

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...