Venus...

Venus...
...among the stars

Τρίτη 8 Απριλίου 2008

Επίγειος Παράδεισος (Διήγημα)



Οι άγγελοι όλοι χορεύουν σήμερα μαζί με τα πεσμένα αδέρφια τους στην Κόλαση έναν πολύ εύθυμο χορό. Κάτι ανάμεσα σε tango και salsa, με λίγο από flamenco, ίσως και μία υποψία valse. Αρχάγγελοι και δαίμονες έγιναν όλοι ένα. Κρέμασαν τις ρομφαίες και τις τρίαινες και το έριξαν όλοι στο γλέντι. Ακόμη κι ο ίδιος ο Lucifer με τον Μεγάλο Δημιουργό γίνανε ντέφι και χαχάνιζαν συνέχεια σαν μικρά σκανταλιάρικα παιδιά.


Ο Πόλεμος ανάμεσά τους είχε πια οριστικά τελειώσει. Όχι μετά από κάποια συμφωνία ή συνθήκη μα απλώς κάποια στιγμή, λες και έλαμψε ένα ζεστό εκτυφλωτικό Φως που συνέτριψε τον φόβο που τόσους πολλούς δεκάδες αιώνες ένοιωθαν οι μεν για τους δε. Ο Μεγάλος Δημιουργός δήλωσε σε μία μάλλον αφοπλιστική κρίση ειλικρίνειας πως έμεινε εντελώς μαλάκας κι ότι ο ίδιος δεν είχε κάνει απολύτως τίποτα.

Κανένας δεν γνώριζε τι είχε συμβεί μα ποιος νοιαζόταν πλέον; Σημασία είχε μόνο πως οι χωρισμένοι για ολόκληρες χιλιάδες χρόνια φίλοι έσμιγαν ξανά. Την πρώτη προσέγγιση την έκανε ένας κατώτερος δαίμονας, ο Abigor, που πέταξε ως τις πύλες του Παραδείσου που πλέον ήταν ορθάνοιχτες και αφύλαχτες.

Δύο Σεραφείμ κι ένα Χερουβήμ τον φιλέψανε αμέσως χωρίς να ενημερώσουν το αφεντικό εφόσων πια δεν τον φοβούνταν. Έκατσαν μαζί και τα ήπιανε,παίξανε χαρτάκια,κουβέντιασαν για τους χαμένους τους φίλους και στο τέλος έπεσαν ξεροί και κοιμήθηκαν πιο βαριά κι από βρεγμένες τάβλες οξιάς.
Την επόμενη ημέρα ο Μεγάλος Δημιουργός έμαθε για το περιστατικό μα παραδόξως όχι μόνο δεν θύμωσε καθόλου με την απείθαρχη πρωτοβουλία των αγγέλων μα ζήτησε να δει προσωπικά το έκπτωτο παιδί του.

Όταν ο Abigor εμφανίστηκε μπροστά του του ανέφερε πως πολλά αδέλφια του θέλησαν να τον ακολουθήσουν μα εκείνος ήταν ανένδοτος κι επέμενε κι επέμενε να έρθει μόνος.Του έδωσε και πολύ θερμά χαιρετίσματα από τον Lucifer,τον πιο αγαπημένο και πιο άσωτο γιό του. Ο Μεγάλος Δημιουργός αισθάνθηκε τόσο βαθιά συγκίνηση από την απαράμιλλη τόλμη και ταπεινότητα του Abigor που του ζήτησε να μείνει για πάντα στον Παράδεισο.

“Σας είμαι βαθύτατα ευγνώμων Κύριε μα δεν μπορώ να αφήσω τα αδέρφια μου.Θα δεχτώ μόνο αν έρθουν κι όλα τα αδέρφια μου”,του απάντησε με ένα μεγαλοπρεπές θάρρος που απέσπασε τον θαυμασμό από όλους όσους παρευρίσκονταν στην Αίθουσα του Θρόνου. Εκείνη ακριβώς την στιγμή κάθε ίχνος εναπομείνοντος πείσματος ή ίσως κακίας που ήταν ακόμη ψιλοφωλιασμένα στην καρδιά του Μεγάλου Δημιουργού εξανεμίστηκε.Αμέσως απέστειλε δύο χιλιάδες Χερουβήμ στην Κόλαση για να καλέσουν όλους τους δαίμονες,αρχιδαίμονες και τα λοιπά σατανικά πνεύματα στο μεγαλειώδες πάρτυ που είχε ήδη οραματιστεί.

Όλα σχεδόν πλέον είχαν προετοιμαστεί για εκείνη την ιερή μέρα που θα χαρασσόταν με ολόχρυσα γράμματα στην ιστορία της ανθρωπότητας μα κι ολόκληρου του Σύμπαντος. Ύστερα από κάποιο απροσδιόριστο για τα γήινα δεδομένα χρονικό διάστημα ο ουρανός κάτω από τον Παράδεισο καλύφθηκε σχεδόν εξολοκλήρου από τους εκατοντάδες χιλιάδες πεσμένους αγγέλους που επέστρεφαν στο σπίτι τους.

Οι δαίμονες που τα φτερά τους είχαν πια με τα χρόνια μαραθεί και τσακιστεί πέταξαν με τις φτερούγες των χερουβήμ που ήδη είχαν γίνει κολλητάρια.Κατά την διάρκεια της μακρυνής πτήσης φλυαρούσαν και χασκογέλαγαν σαν χαζοχαρούμενα.Κάποια πειραχτήρια Χερουβήμ άφηναν τους φίλους τους να πέσουν σε ελεύθερη πτώση στο κενό μα εκείνοι δεν φοβούνταν γιατί ήξεραν πως θα βουτήξουν με αστραπιαία ταχύτητα να τους πιάσουν πάλι.

Αν οι άνθρωποι από την γη μπορούσαν να τους δουν θα αντίκρυζαν κάτι σαν ασπρόμαυρες σερμπαντίνες που τυλίγονταν,ξετυλίγονταν,διασκορπίζονταν,ξαναμαζεύονταν και ενίοτε θύμιζαν έναν παιχνιδιάρικο χαρτοπόλεμο που συνεχώς ανέβαινε όλο και ψηλότερα. Οι Ουράνιες Πύλες είχαν ήδη φωτιστεί με ένα ολόχρυσο φως και στολιστεί με πλατίνα,σμαράγδια και ρουμπίνια για την περίσταση.Όλοι οι δαίμονες θαύμασαν την ομορφιά και την Χάρη τους που απείχε μακράν από την άσχημη μαυρίλα του καθαρτηρίου,τις ανυπόφορες πύρινες λίμνες και τα άμορφα ποτάμια από λάβα που τις τροφοδοτούσαν συνεχώς.

Όταν πλέον όλοι οι άγγελοι,νυν και πρώην,είχαν περάσει τις Πύλες και συγκεντρώθηκαν στην ασύλληπτων για τον γήινο νου διαστάσεων κατάφωτη κεντρική πλατεία ο Μεγάλος Δημιουργός εμφανίστηκε στο αίθριο του Θρόνου του με τον Michael στα αριστερά του και τον Gabriel στα δεξιά του(ο Ιησούς δεν παρουσιάστηκε γιατί είχε ήδη γίνει λιάδα μετά από ολοήμερο πάρτυ με δυο ζουμερά αγγελάκια που παραλίγο να μην του αφήσουν ούτε ένα από τα ιερά κοκκαλάκια του).

Και οι τρεις εξέπεμπαν ένα τέτοιας έντασης φως που ένας άνθρωπος θα τους αντιλαμβανόταν ως τρία αστέρια : δυο λευκούς νάνους με έναν θηριώδη γαλάζιο γίγαντα στην μέση.Οι αρχάγγελοι ήταν για πρώτη ίσως φορά εντελώς άοπλοι παρόλο που ήταν παρόντες όλοι οι προαιώνιοι εχθροί τους. Άνοιξαν διάπλατα τα πελώρια φτερά τους,κράτησαν τον Ουράνιο Πατέρα και τον μετέφεραν στο κέντρο περίπου της πλατείας όπου βρισκόταν ο Lucifer μαζί με τους στρατηγούς των λεγεώνων του.Τον άφησαν χαλαρά τρία περίπου μέτρα μπροστά από τον αλλοτινό μεγαλειώδη και πανίσχυρο Άγγελο του Φωτός.

Για κάποιες στιγμές κι οι δύο δίστασαν και παρέμειναν εκεί ψιλοπαγωμένοι.Τελικά πρώτος ο Lucifer πλησίασε με δειλά βήματα και ταπεινό χαμηλωμένο βλέμμα τον Πατέρα Του και του έτεινε χαλαρά το χέρι.Ο Δημιουργός του κράτησε το χέρι,το έσφιξε δακρύζοντας,άνοιξε την αγκαλιά Του και τον αγκάλιασε πολύ πολύ σφιχτά,όπως κάθε πατέρας που ξανασμίγει με τον γιο του ύστερα από χρόνια πολλά.Άρχισαν κι οι δυο τους να δακρύζουν και να κλαίνε γοερά από μία ανείπωτη χαρά σαν μωρά παιδιά.

Το ίδιο έκαναν κι ο Michael με τον Andrameleh,o Gabriel με τον Melcor και πάρα πολλοί άλλοι παλιοί φίλοι κι αδέλφια. Το κέντρο της πλατείας φωτίστηκε μυριάδες φορές περισσότερο από όλο αυτό το ζεστό συναίσθημα αγάπης που επικράτησε. Μόλις ψιλοσυνήλθαν δώθηκε το έναυσμα από τον Ουράνιο Πατέρα που πλέον είχε ένα χαμόγελο πλατύτερο κι από τον Joker : “Leeeeeeet's paaaaaartyyy guys!!!!!”

Το θεόμουρλο αυτό πάρτυ δεν είχε προηγούμενο στην θνητή κι αθάνατη ιστορία. Ο Παράδεισος όλος έγινε πουτάνα,άγγελοι και αρχιδαίμονες,δαίμονες και αρχάγγελοι,χερουβήμ και πνεύματα της φωτιάς,σεραφήμ και σκοτεινά ξωτικά, ανώτερα ξωτικά και τζιν, όλοι μαζί άρχισαν να χορεύουν, να τραγουδούν,να πίνουν και να γελάνε ηχηρά υπό τους ήχους αυτής της ανάμεικτης αιθέριας μουσικής..
Τόσο ηχηρά και τόσο χαρωπά που οι ήχοι τους αντήχησαν μέχρι και την Γη. Η ως άνω μουσική μαζί με τις φωνές,τα γελάκια και τα χαχανίσματα ακούστηκε πανταχώθεν σαν μία γλυκύτατη ουράνια μελωδία. 

Η Μουσική ήταν τόσο μα τόσο όμορφη που ζέστανε τις καρδιές όλων των ανθρώπων οι οποίοι πολύ σύντομα παρασύρθηκαν κι άρχισαν να χορεύουν με όποιον έβρισκαν μπροστά τους! Νέοι και γέροι,άντρες και γυναίκες,κάθε επαγγέλματος και χώρου,φυλής,χρώματος ή εθνικότητας, έστησαν ένα παγκόσμιο γλέντι άνευ προηγουμένου.Ακόμη και τα μωράκια που δεν είχαν ακόμη περπατήσει κουνιόντουσαν στον ρυθμό μέσα στις κούνιες τους!

Στην μακράν πονεμένη Λωρίδα της Γάζας οι Ισραηλινοί στρατιώτες κατά μήκος του τείχους παράτησαν όπλα και σκοπιές κι άρχισαν να χορεύουν με Παλαιστίνιους μαχητές της Χαμάς! Στο Κασμίρ Πακιστανοί και Ινδοί παράσυραν ο ένας τον άλλο να εγκατέλειψουν τα φυλάκια και τις θέσεις τους για να χαθούν ανάμεσα στους πρόποδες των Ιμαλαΐων σε ένα Διονυσιακό ξεφάντωμα! Στα ΕλληνοΤουρκικά σύνορα οι Έλληνες και οι Τούρκοι δεν μπορούσαν να ανταμωθούν στον Έβρο λόγω των εκατοντάδων ναρκών μα έβγαλαν όλο τους τον στόλο και την αεροπορία και συναντήθηκαν στο Αιγαίο,στο Πέλαγος και στον αέρα.Οι φρεγάτες και οι τορπιλάκατοι κανονιοβολούσαν μαζικά στον αέρα μέχρι που άδειασαν όλα τους τα πυρομαχικά.

Τα F-16 και τα Mirage 2000 κι από τις δύο πλευρές επιδώθηκαν σε μία σειρά από ακροβατικές αερομαχίες, πέταγαν ανάποδα, σε ελληνοτουρκικούς σχηματισμούς,άδειασαν όλες τους τις βόμβες στο Αιγαίο και τους πυραύλους τους ψηλά στον ουρανό.Όσοι τους έβλεπαν από τις Κυκλάδες και τα Δωδεκάννησα σχεδόν νόμισαν πως δεν τα οδηγούσαν επαγγελματίες πιλότοι μα μικρά παιδιά που ήταν τα ίδια μέσα στα τηλεκατευθυνόμενα αεροπλανάκια τους!

Μέσα σε λιγότερο από δύο ώρες κάθε εχθροπαξία ή πολεμική σύρραξη στον πλανήτη είχε παγώσει.
Έξω από τις φυλακές όλου του κόσμου οι κατάδικοι γλεντούσαν και έπιναν μπύρες και μπάφους με τους φύλακες στην ύπαιθρο! Αυτή η κατάσταση συνεχίστηκε ώσπου σταδιακά ολόκληρη η Γη φωτίστηκε από έναν πανίσχυρο,υπέροχο Ήλιο που έμοιαζε λες και ήταν ντάλα μεσημέρι σε όλα τα γεωγραφικά πλάτη και μήκη ταυτοχρόνως!

Ένα ζευγάρι στην Οία,στην Θήρα,σταμάτησε για λίγο να χορεύει,κοιτάχτηκαν για ώρα πολλή βαθιά μέσα στα μάτια λες και ήθελαν διακαώς να αιχμαλωτίσουν στην μνήμη τους ο ένας την εικόνα του άλλου,και φιλήθηκαν τρυφερά,πολύ τρυφερά,πιο τρυφερά κι από το πρώτο τους φιλί.

Τα μάτια τους φωτοβολούσαν ζωηρά,πιο ζωηρά κι από τέσσερα φωτεινά αστέρια στην πιο σκοτεινή νύχτα.Ξαφνικά ένοιωσαν σαν να αιωρούνταν στο κενό,λες και δεν πατούσαν πλέον στην γη της Θήρας.
Ήταν απλώς κρατημένοι σφιχτά,πολύ σφιχτά,έχοντας ο ένας άγκυρα τον άλλον για να μην πέσουν.Όλος ο κόσμος γύρω τους θαρρείς πως είχε εξαφανιστεί μα ταυτόχρονα έμοιαζε να βρίσκονται όλοι εκεί : άνθρωποι, άγγελοι, δαίμονες, ακόμη και τα ζωάκια που προς το τέλος είχαν κι αυτά στρωθεί στον χορό και στα παιχνίδια..

Και τότε οι δυο εραστές είπαν ταυτόχρονα ο ένας στον άλλo...
Σε αγαπώ πολύ μωρό μου. Αμήν....”

(στην Ράνια)

© Νικόλαος Δ.Σκορδίλης,
Πειραιάς,28/09/2007

Δευτέρα 7 Απριλίου 2008

ΑΛΕΞΙΑ

(28/03/05)

Μια ωδή στην Αλεξία θα πω
μια μνεία για την θέρμη της
την άσβεστη φωτιά της!

Γλυκειά μου πιάστο χέρι μου
τράβα με κοντά σου
γίνε σύ το αστέρι μου
και γώ ο ουρανός σου

Εισ'ένα όραμα στον ξύπνιο μου
που με γαληνεύει
ένα όνειρο στον ύπνο μου
που μακρυά με ταξιδεύει

Όταν βρισκόμαστε μαζί
χανόταν ο κόσμος όλος
δεμένοι σαν από γαζί
λιμάνι και νέος μόλος

Σαν μωρά παιδιά γελούσαμε
κυλιόμασταν στα χόρτα
με την αγάπη μας μεθούσαμε
γεμίζαμε ιδρώτα...

ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ


(29/05/04)

Μακρυά πετώ ξανά
πολύ μακρυά οδεύω
στα ουράνια τα γαλανά
έτσι που σε λατρεύω

Ο νους μου ειν'ακόμα εδώ
μα η καρδιά μου πάνω
κι από τα σύννεφα θαρρώ
θεέ μου τι να κάνω;

Σαν όνειρο η θύμισή σου
κι όλα όσα περάσαμε μαζί
γλυκό που ήταν το κορμί σου
στα χείλη η γεύση του επιζεί

Μα σαν απ'το όνειρο ξυπνώ
στον εφιάλτη μπαίνω
τόσο τρελλά που σε ποθώ
νοιώθω πως αρρωσταίνω

Γι'αυτό ξανά πετώ
μήπως και καταφέρω
από κει πάνω να σε δω
να πάψω να υποφέρω..

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...