Venus...

Venus...
...among the stars

Κυριακή 13 Ιουλίου 2008

"Τίποτα δεν γεμίζει απόλυτα την ύπαρξη"

Τάδε έφη ο συγγραφέας Θανάσης Χειμωνάς σε μία συνέντευξη που παραχώρησε στην City Press της 11ης Ιουλίου.Αφορισμός ή ρεαλισμός;
Ο Σαρτρ σίγουρα θα συμφωνούσε,θα προσυπόγραφε και θα επαύξανε.
Πιθανόν να αφαιρούσε και το "απόλυτα".
Αν και αντιπαθώ την μηδενιστική απαισιοδοξία του Σαρτρ οφείλω να ομολογήσω πως συμφωνώ με τον κο Χειμωνά.Ναι,πρόκειται για μία εύστοχη διαπίστωση που συνάδει με την προδήλως άπληστη κι αχόρταγη φύση του ανθρώπου.*
Όσον αφορά το κοντινό(;) μέλλον της ανθρωπότητας δηλώνω εξαιρετικά αισιόδοξος.
Όσοι κατάφεραν να "αποκωδικοποιήσουν" το τέλος του παρακάτω διηγήματος θα γνωρίζουν πως το μέλλον που έχω οραματιστεί δεν είναι απλώς φωτεινό μα υπέρλαμπρο.
Το πότε όμως θα έρθει αυτό το μέλλον,η στιγμή αυτή που ο Pierre Teilhard deChardin αποκάλεσε κάποτε Omega Point(Σημείο Ωμέγα), δεν είμαι βέβαια εις θέσιν να το γνωρίζω(για το πως έχω μια-δυο ιδέες).
Ίσως χρειαστεί να αγγίξουμε σαν είδος το απόλυτο ναδίρ πρώτα.
Ίσως κι όχι.
Το βέβαιον είναι πως έως τότε οι ψυχές μας,το Είναι μας,θα είναι όχι μόνο μισογεμάτες μα και διχασμένες :
ανάμεσα στην φιλία και τον έρωτα,ανάμεσα στις σκέψεις και τα συναισθήματα,ανάμεσα στην επιστήμη και την θρησκεία,ανάμεσα εν κατακλείδει στον θάνατο και την ζωή.
Όταν,κατά το όραμα του deChardin,"αποχαιρετήσουμε τις σάρκες μας",αυτά τα διχαστικά δίπολα θα ενωθούν.
Και τότε μόνο η ύπαρξή μας θα γεμίσει.Απόλυτα.

*Update-9/5/09

Όχι όχι,ποτέ δεν μου άρεσε πραγματικά ούτε με έβρισκε σύμφωνο αυτή η νύξη περί απληστείας,δεν ξέρω πως μου βγήκε..Πιστεύω απλώς πώς η ανθρώπινη φύση είναι ατελής. Μια δόκιμη ποιητική παρομοίωση θα ήταν πως είμαστε όλοι άγγελοι με ένα φτερό.Ώσπου να αποκτήσουμε δυο φτερά μας είναι αδύνατον να "πετάξουμε".Και η ύπαρξή μας θα γεμίσει πραγματικά μόνο τότε,όταν "πετάξουμε" ψηλά δυο-δυο..

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Νικολάκη τέλεια τα ποιήματα και το πεζογράφημα!Αν και η ώρα ειναι 5μμ και νυστάζω τα βρίσκω υπέροχα.

Συγχαρητήρια,
Ειρήνη... Κορόζιο(Πλύση αεροσκαφών)

Unknown είπε...

Σε ευχαριστώ πολύ Ειρήνη μου,να είσαι καλά! :)

Unknown είπε...

Αυτό που αναφέρει ο ο συγγραφέας Θανάσης Χειμωνάς επιδέχεται πολλών ερμηνιών. Τι νόημα έχει άραγε να αναζητάς πάντα την πληρότητα και την τελειότητα? Μια μόνιμη αναζήτηση = μια μόνιμη περιπέτεια ->οκ, αλλά μήπως αυτό μας κάνει πάντα να αισθανόμαστε ημιτελείς.Λίγη ευγνωμοσύνη για τις κατακτήσεις μας έστω και τις πιο καθημερινές, τις πιο τετριμένες μήπως είναι αναγκαία! Τίποτα δεν είναι δεδομένο για κανέναν. Το λίγο κάποιου πολύ για κάποιον άλλο.Ποιά μεζούρα μετράει την πληρότητα της ύπαρξης του καθενός...αν την βρείτε πείτε μου.

Unknown είπε...

Nαι σαφώς,η φράση αυτή μπορεί να ερμηνευτεί ποικιλοτρόπως.Ακόμη κι εγώ την ερμήνευσα με δυο διαφορετικούς τρόπους,γράφοντας αρχικά για απληστία και κατόπιν αναθεώρησα και μίλησα για "ατελή ανθρώπινη φύση".Είναι και τα δυο γνωρίσματα του ανθρώπου,όμως η απληστία είναι κατ'εμέ ότι χειρότερο.Ευτυχώς είναι αποφεύξιμη και αναστρέψιμη.Όπως σωστά λες,χρειάζεται ευγνωμοσύνη για τις καθημερινές μικρές απλές χαρές.Η ατελής μας φύση όμως είναι εγγενής.Μπορεί όπως λέει ο μεγάλος Αλεξανδρινός να μετράει περισσότερο το ταξίδι παρά ο προορισμός,όμως κάποια στιγμή οφείλουμε να φτάσουμε και στην Ιθάκη.Στην "Ιθάκη" που ακόμη δεν έχει φτάσει κανείς μας.Δεσμεύομαι να το αναπτύξω-επεξηγήσω περαιτέρω σε νέο διήγημα-sequel στο παρακάτω(το οποίο έχω ήδη γράψει και απλά ακόμη δεν έχω κατοχυρώσει),που σκέφτομαι να ανεβάσω εδώ σύντομα.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...