.jpg)
Την μοναξιά πολλοί φοβούνται
και άλλοι τόσοι απεύχονται
σαν στοιχειό ξωπίσω τους την βλέπουν
και τρέχουν μην τους προφτάσει
Η μοναξιά τον ποιητή δεν τον φοβίζει
την έχει πάντα ανάγκη, την αναζητά
αποφεύγει την οχλαγωγία
και ότι θορυβεί τις σκέψεις του
Είναι μοναχικός ο ποιητής όχι μόνος
η μοναξιά του δεν τον θλίβει
την χαίρεται και την ποθεί
σαν ασκητής θέλει να ζει όταν γράφει
Μα σαν δεν γράφει βρίσκεται ξανά με κόσμο
για να παρατηρήσει, για να καταγράψει
για να εμπνεύσει και να εμπνευστεί
ώστε νέους στίχους να μαγειρέψει
Ναι, είναι μοναχικοί οι ποιητές
κάθε φορά που συναθροίζονται
αδημονούν να δραπετεύσουν
να επιστρέψουν στην ερωμένη τους
Αισθάνονται ότι την απατούν
καιρό αν κάνουν να την δουν
αν και αυτή δεν τους κρατάει μούτρα
τους καλωσορίζει ξανά, κάθε φορά
© 2011 - Νικόλαος Δ. Σκορδίλης
Πριν από 9 μήνες
2 σχόλια:
Μπράβο, Νικόλα. Έχεις αποτυπώσει πολύ πετυχημένα την ανάγκη απομόνωσης όποιου ασχολείται με τις λέξεις. Έτσι είναι. Ίσως όσοι δεν ασχολούνται με το θέμα, να μην καταλαβαίνουν και να θεωρούν απλά εκκεντρικό και παράξενο ένα τέτοιο τύπο. Χρειάζεται να αφοσιωθείς όμως σ' αυτό που αγαπάς για να πετύχεις. Κι όπου και να 'σαι, όσο καλά και να περνάς, πάντα έχεις στην έννοια σου αυτά που γράφεις και ανυπομονείς να βρεις το χρόνο για να συνεχίσεις.
Να είσαι καλά Άντρη.
Όπου "ποιητής" θα μπορούσα να γράψω και ευρύτερα "λογοτέχνης", που περικλείει και το "πεζογράφος",
στο οποίο εγώ νοιώθω εγγύτερος.
Ενδεχομένως να βιάστηκα λίγο να το ανεβάσω
πάντως, σαν να μου φαίνεται πως χρειάζεται ένα ψιλολουστράρισμα.
Επιφυλάσσομαι :)
Δημοσίευση σχολίου