Venus...

Venus...
...among the stars

Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2007

ΤΡΟΜΟΣ ΠΑΓΕΡΟΣ

Κάποιες νύχτες χάνομαι
πολύ κρυώνω και τρομάζω
μόνος πολύ αισθάνομαι
με όσους κι αν αράζω

Σαν με πιάνει το σύγκρυο
τίποτα πια δεν με ζεσταίνει
λες και δεν υπάρχει αύριο
κι ο ήλιος δεν ξανανεβαίνει

Παγώνω τρέμω ολόκληρος
σαν μουρμούρα που ξεψυχάει
νοιώθω σαν ένας απόκληρος
που έρχεται ο χάρος να τον πάρει

Γύρω μου όλα σκοτεινά
μαυράραχνα,κατράμι
οσάν το φως να προσπερνά
ξανά να μην με ράνει

Υπομονή,το μαρτύριο θα λήξει
σύντομα θα'ρθει το πρωί
το φως τη νύχτα θα συντρίψει
να μην πονάω τόσο πολύ

Να μην κρυώνω άλλο
ο Ήλιος να με ζεστάνει
τον τρόμο ν'αποβάλλω
η μέρα πάλι θα με γιάνει..

(γραμμένο σε μία πολύ "παγερή"
νύχτα προ ~2 ετών)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...