ΤΡΟΜΟΣ ΠΑΓΕΡΟΣ

Κάποιες νύχτες χάνομαι
πολύ κρυώνω και τρομάζω
μόνος πολύ αισθάνομαι
με όσους κι αν αράζω

Σαν με πιάνει το σύγκρυο
τίποτα πια δεν με ζεσταίνει
λες και δεν υπάρχει αύριο
κι ο ήλιος δεν ξανανεβαίνει

Παγώνω τρέμω ολόκληρος
σαν μουρμούρα που ξεψυχάει
νοιώθω σαν ένας απόκληρος
που έρχεται ο χάρος να τον πάρει

Γύρω μου όλα σκοτεινά
μαυράραχνα,κατράμι
οσάν το φως να προσπερνά
ξανά να μην με ράνει

Υπομονή,το μαρτύριο θα λήξει
σύντομα θα'ρθει το πρωί
το φως τη νύχτα θα συντρίψει
να μην πονάω τόσο πολύ

Να μην κρυώνω άλλο
ο Ήλιος να με ζεστάνει
τον τρόμο ν'αποβάλλω
η μέρα πάλι θα με γιάνει..

(γραμμένο σε μία πολύ "παγερή"
νύχτα προ ~2 ετών)