Κανέλα

Γλυκόπικρη η γεύση της
σαν του έρωτα το χάδι
μεθάω με την ζέστη της
τόσο πολύ με ανάβει

Στην μακρυνή ανατολή
πάντα με ταξιδεύει
σαν απαλή θηλή
την μύτη μου χαϊδεύει

Το άρωμά της έντονο
ξυπνάει τις αισθήσεις
φλογισμένο σέντονο
που δεν θες να το σβήσεις

Φωτιά να πάρεις θες κι εσύ
μαζί με το σεντόνι
όλος ο κόσμος να καεί
σαν κανελί χαρτόνι

(στις Dentine Fire)