Δέσμιος Γιγάντων

Στην σκιά γιγάντων κρύφθηκα
πριν πάρα πολλά χρόνια
μα τους αποκαλύφθηκα
σαν μύγα μες τα χιόνια

Μου φέρθηκαν πολύ σκληρά
μαρτύρησα μαζί τους
πλάσματα ήταν μοχθηρά
δαιμόνια η ψυχή τους

Ένα μυστικό εφύλαγαν
σαν τα ίδια τους τα μάτια
γι'αυτό ποτέ δεν μίλαγαν
όταν ήμουν στα δωμάτια

Κρυφάκουσα όμως κι έμαθα
τι έκρυβαν στα υπόγεια
και μέσα μου κάτι έπαθα
απ'τα δικά τους λόγια

Κατάφερα και τρύπωσα
ενώ αυτοί ροχάλιζαν
αισθάνθηκα πως γλύτωσα
τα μάτια μου εγυάλιζαν

Βρήκα την μαγική πηγή
για την οποία μιλούσαν
γέμισα ένα μεγάλο φλασκί
τα χείλη μου γελούσαν

Ήπια απ'το μαγικό νερό
με όλο μου το είναι
γίγαντας να γενώ κι εγώ
νάνος πια να μην είμαι

Σύντομα πολύ εψήλωσα
σχεδόν ως το ταβάνι
τα ρούχα μου εξήλωσα
κανένα πια δεν μου κάνει

Μισόγυμνος πλησίασα
κοντά στους κοιμισμένους
ένα τσεκούρι έπιασα
για τους καταραμένους

Τα κεφάλια τους έκοψα
όλων ένα προς ένα
όλους τους κατέσφαξα
και γέμισα με αίμα

Την πιο γλυκιά εκδίκηση ήπια
και πίσω δεν κοιτώ
το κάστρο ήταν δικό μου πια
αφέντης του εγώ

Μα τι είναι αυτό π'αντικρύζουν
τα γιγάντιά μου μάτια;
δύο νάνοι προσεγγίζουν
στα δικά μου μονοπάτια

Ας τους πιάσω και τους δυο
για να με υπηρετούν
αφεντικό τους να γενώ
και να με προσκυνούν..

(για όλους τους νάνους που θέλουν γίνουν γίγαντες..)